Osteopathische behandeling van een patiënte met een polsklacht
Object
Titel
Osteopathische behandeling van een patiënte met een polsklacht
Author(s)
L.A. Beckers
Abstract
Achtergrond
In deze casestudie is de vraag:
Wat is het effect van osteopathische behandelingen bij een patiënte met een polsklacht?
De 28 jarige patiënte heeft na een snowboardval een distale radius fractuur aan de rechter carpus opgelopen. Zij ondergaat in een periode van vier jaar verschillende reguliere behandelingen. Maar deze therapieën leveren niet voldoende resultaat op voor haar rechter pols en uiteindelijk wordt zij gediagnostiseerd met een midcarpale instabiliteit. Haar pols heeft een beperkte mobiliteit en is pijnlijk. Dit met uitstraling naar duim, pink en elleboog. Haar bijkomende klachten zijn schouder-, nek-, hoofdpijn en zij voelt zich ongewoon moe de laatste acht maanden.
Methode
De patiënte heeft vijf osteopathische behandelingen gevolgd in een tijdbestek van zeven maanden. In deze casus worden er vanuit de pols relaties gelegd met de dirigerende dysfuncties waarin de drie aspecten van de osteopathie: het pariëtale, het craniale en het viscerale, zijn toegepast.
Vooral het behandelen van de dirigerende dysfuncties van de art. radio- ulnaris proximalis, het Synchondrosis Speno Basilaris (SSB) en de rechter nier, samen met de lever en de maag, hebben effect op de verbetering van de pols. Deze integratie wordt eveneens aangetoond via myofasciale, neurologische, vasculaire, membraneuze, fysiologische en mechanische relaties.
Resultaten
Het mobiliseren van het caput radii in de eerste twee behandelingen, en de lever, de maag en de rechter nier in latere behandelingen, hebben een grote invloed gehad en aldus de polsklacht doen afnemen. De patiënte heeft na de eerste consultatie drie weken geen pijn in de pols meer gevoeld en is de uitstraling naar pink en duim niet meer aanwezig. Na het derde consult was de pijn nog af en toe aanwezig maar waren de hoofdpijn en vermoeidheid verdwenen. Na de vierde behandeling had de patiënte geen pijn meer in de pols. Uiteindelijk is de patiënte klachtenvrij.
Discussie
Uit de literatuurstudie is gebleken dat er in de reguliere geneeskunde bij een midcarpale instabiliteit nog geen gestandaardiseerde behandeling wordt toegepast. Vaak wordt een midcarpale instabiliteit tijdens het stellen van een diagnose over het hoofd gezien.
Conclusie
De vijf osteopathische behandelingen hebben tot gevolg dat de klacht ter hoogte van de rechter pols en ook de bijkomende klachten voor de patiënte niet meer waarneembaar zijn.
In deze casestudie is de vraag:
Wat is het effect van osteopathische behandelingen bij een patiënte met een polsklacht?
De 28 jarige patiënte heeft na een snowboardval een distale radius fractuur aan de rechter carpus opgelopen. Zij ondergaat in een periode van vier jaar verschillende reguliere behandelingen. Maar deze therapieën leveren niet voldoende resultaat op voor haar rechter pols en uiteindelijk wordt zij gediagnostiseerd met een midcarpale instabiliteit. Haar pols heeft een beperkte mobiliteit en is pijnlijk. Dit met uitstraling naar duim, pink en elleboog. Haar bijkomende klachten zijn schouder-, nek-, hoofdpijn en zij voelt zich ongewoon moe de laatste acht maanden.
Methode
De patiënte heeft vijf osteopathische behandelingen gevolgd in een tijdbestek van zeven maanden. In deze casus worden er vanuit de pols relaties gelegd met de dirigerende dysfuncties waarin de drie aspecten van de osteopathie: het pariëtale, het craniale en het viscerale, zijn toegepast.
Vooral het behandelen van de dirigerende dysfuncties van de art. radio- ulnaris proximalis, het Synchondrosis Speno Basilaris (SSB) en de rechter nier, samen met de lever en de maag, hebben effect op de verbetering van de pols. Deze integratie wordt eveneens aangetoond via myofasciale, neurologische, vasculaire, membraneuze, fysiologische en mechanische relaties.
Resultaten
Het mobiliseren van het caput radii in de eerste twee behandelingen, en de lever, de maag en de rechter nier in latere behandelingen, hebben een grote invloed gehad en aldus de polsklacht doen afnemen. De patiënte heeft na de eerste consultatie drie weken geen pijn in de pols meer gevoeld en is de uitstraling naar pink en duim niet meer aanwezig. Na het derde consult was de pijn nog af en toe aanwezig maar waren de hoofdpijn en vermoeidheid verdwenen. Na de vierde behandeling had de patiënte geen pijn meer in de pols. Uiteindelijk is de patiënte klachtenvrij.
Discussie
Uit de literatuurstudie is gebleken dat er in de reguliere geneeskunde bij een midcarpale instabiliteit nog geen gestandaardiseerde behandeling wordt toegepast. Vaak wordt een midcarpale instabiliteit tijdens het stellen van een diagnose over het hoofd gezien.
Conclusie
De vijf osteopathische behandelingen hebben tot gevolg dat de klacht ter hoogte van de rechter pols en ook de bijkomende klachten voor de patiënte niet meer waarneembaar zijn.
Date Created
Februari 2017
Type
Casestudie
number of pages
65