Voorkeurshouding en Schedelvervorming

Literatuurstudie naar osteopathische en regulier medische kennis van de zuigeling met een posterior positionele plagiocefalie of een positionele brachycefalie

M. Jenniskens

Voorkeurshouding en de vaak daarmee gepaard gaande vervorming van de schedel is een frequent voorkomend probleem. Een voorkeurshouding staat een voorspoedige symmetrische ontwikkeling in de weg en leidt vaak tot onzekerheid en ongerustheid bij ouders vanwege de tevens vaak aanwezige schedelvervorming.
Voor en tijdens de geboorte komt de zuigeling bloot te staan aan een enorme druk. De schedelbasis is daarbij onderhevig aan grote krachten die het ter wereld komen met zich mee brengt. Als er in de schedelbasis een disfunctie ontstaat en deze blijft bestaan, dan zou dit gevolgen kunnen hebben voor de verdere ontwikkeling van de baby. Er zou hierdoor een voorkeurshouding en een asymmetrische motorische ontwikkeling kunnen ontstaan. Dit zijn tot op heden alleen nog maar veronderstellingen. Waarom ontwikkelt het ene kind wel een positionele schedelvervorming na een zware bevalling en het andere niet? Daarop is nog geen antwoord. Wat wel gezegd kan worden is het volgende: als men naar een kind kijkt, dan weet men niet hoe het zal opgroeien. Als men naar een volwassene kijkt, weet men niet hoe diegene had kunnen zijn, want men kan de ongemanifesteerde groeimogelijkheden van die persoon niet zien, de latente kracht die nooit is of wordt ondersteund. De osteopaat heeft de mogelijkheid die latente kracht in het kind tot zijn recht te laten komen en hem of haar laten opgroeien tot zijn of haar volledige potentieel.
De osteopaat met ervaring in de pediatrie bezit een palpatievermogen waarmee hij op een respectvolle, unieke en functionele wijze de zuigeling kan onderzoeken en eventueel kan bevrijden van de restricties in het prille weefsel. Hij heeft de mogelijkheid om de inter- en intraossaire disfuncties van de schedel te behandelen op geleide van het lichaamseigen ritme (de primaire respiratie). Zo onderzoekt en behandelt de osteopaat alle aspecten van bewegen, zoals het bewegingsapparaat, het orgaansysteem en het craniosacrale systeem. Het is een meeromvattende therapie dan andere manuele geneeswijzen, zoals manuele therapie, chiropractie en craniosacrale therapie. Osteopathie is de oorsprong van al deze therapieën, welke zich in de loop der tijd hebben losgemaakt van de osteopathie. Ze behandelen alle slechts een deelgebied van de osteopathie.
Kinderfysiotherapeuten hebben een preventie- en oefentherapie ter beschikking die onmisbaar is bij deze problematiek. Osteopathie is een complementaire geneeswijze. Dat wil zeggen dat het de reguliere medische zorg ‘’aanvult’’ en dat samenwerking met artsen en bijvoorbeeld kinderfysiotherapeuten een wezenlijk onderdeel ervan is.
De noodzaak voor het ontwikkelen van JGZ-richtlijnen met betrekking tot positionele schedelvervormingen is groot. Daar wordt momenteel hard aan gewerkt door TNO. De Nederlandse vereniging voor Osteopathie is bij deze richtlijnontwikkeling betrokken. Een bundeling van osteopathische literatuur met betrekking tot dit onderwerp is dus gewenst. Deze thesis bevat een overzicht van de meest actuele literatuur en wetenschappelijke artikelen met betrekking tot osteopathie, voorkeurshouding en schedelvervorming.

Mei 2010

Literatuurstudie

131

Voorkeurshouding, schedelvervorming, plagiocefalie, brachyfalie