Frozen shoulder, een 'lokaal' mysterie

De osteopatische visie op een reguliere diagnose

F. Dekker

Deze casestudy beschrijft een mogelijk verklaringsmodel voor het ontstaan van een Frozen Shoulder (FS.) en het effect van een osteopatische behandeling op een drie maanden bestaande FS.
Wereldwijd kost de Frozen Shoulder per jaar miljarden aan ziektekosten en arbeidsverzuim. Er zijn vele soorten therapie, echter er is geen consensus.
Er wordt veel onderzoek gedaan naar de achterliggende fysiologie en pathologie door middel van bloed- en weefsel onderzoek maar er is geen oorzaak bekend.
Vaak is er sprake van een achterliggend ziektebeeld zoals bijvoorbeeld diabetes, dupuytren of thyroid aandoeningen, leeftijd tussen de 40 en 60 jaar, medicijngebruik, overgewicht, verhoogde glycemische waarde, en verhoogde triglyceriden- en cholesterolwaarde. Metabole veranderingen zorgen voor verandering van de pH- waarde en daarmee voor een verandering van het milieu interieur van o.a. het bindweefsel, waaronder de fascia.
In de reguliere geneeskunde zijn zowel verschillende conservatieve als verschillende operatieve behandelingen mogelijk. Er is echter weinig bewijs om sterke conclusies te trekken over de beste behandeling.
De patiënt in deze casestudy is diabeet en nuttigt dagelijks alcohol en suiker. Suiker, alcohol en andere voedingsmiddelen met een hoge glycemische waarden zijn bijzonder zuurvormend in het bloed. Hierdoor en als gevolg van diabetes en medicatie wordt mogelijk de pH-waarde en daarmee de conditie van het bindweefsel verstoord.
Hyperglycaemie heeft een daling van de pH-waarde tot gevolg, deze pH-waarde daling beïnvloedt de fibroblast. De fibroblast is verantwoordelijk voor de extracellulaire matrix van het bindweefsel. Bij falende functie van de fibroblasten volgt een fibrose en retractie, hierbij treedt een verlies aan mobiliteit en functie van het bindweefsel, waaronder het fasciaal systeem op. De veranderde conditie van het bindweefsel is mogelijk betrokken bij het ontstaan van de FS. al dan niet in relatie met voorafgaande microtraumata.
De lever is behandeld als primaire dysfunctie. Hiermee wordt zowel de vascularisatie van de lever als het bindweefsel rondom beïnvloedt, evenals de vascularisatie van het fasciaal systeem. Het is mogelijk dat toename van vascularisatie, al dan niet tijdelijk, resulteert in:
-Toename vasculaire functie, met als gevolg een toegenomen circulerend volume. Verbetering van drainage van afvalstoffen in de lever, het bindweefsel en de fascia. -Toename secretoire functie; excretie van metabole eindproducten en verbetering van de vetstofwisseling met als gevolg afname hyperglycaemie.

-Toename metabole functie, normalisering van de bloedsuikerspiegel met als gevolg stabilisatie van de pH-waarde en daarmee normalisering van de bindweefselfunctie.
De FS. laat zien dat er sprake is van een veranderde conditie van het bindweefsel, waaronder de fascia. Met als gevolg dat de omgevingsfactoren veranderen wat de mogelijke basis creëert voor het ontstaan van de FS.
Deze factoren kunnen allemaal worden beïnvloed door de toestand van het bindweefsel. Juist het bindweefsel is het werkterrein van de osteopaat.
De betreffende patiënt in deze casestudy is drie keer osteopathisch behandeld en volledig pijnvrij.

Juni 2014

Casestudie

70