Osteopatische interventie bij een stuitligging van het kind in een à terme zwangerschap
Object
Titel
Osteopatische interventie bij een stuitligging van het kind in een à terme zwangerschap
Author(s)
J. Koning
Abstract
Deze thesis bevat de resultaten van een onderzoek naar de vraag in hoeverre osteopathie kan bijdragen aan het optimaal foetaal presenteren in een à terme zwangerschap in het geval van stuitligging van het kind. Dit onderzoek heeft plaatsgevonden middels literatuuronderzoek, waarbij onderscheid is gemaakt tussen regulier medische literatuur en osteopatische literatuur, en een pilot bij zwangere vrouwen met een kind in stuitligging.
Uit het medisch regulier literatuuronderzoek kan worden opgemaakt dat in het geval van stuitligging van het kind in een à terme zwangerschap er voor het jaar 2000 tot sectio werd overgegaan. Na invoering van het protocol uitwendige versie (2002) bij stuitligging van de foetus wordt er in het geval van stuitligging een uitwendige versie (ECV) uitgevoerd. Diverse studies wijzen uit dat een uitwendige versie een relatief veilige methode is om het kind te draaien en dat er daardoor minder sectio’s plaatsvinden. Uit de osteopatische literatuur blijkt dat er diverse disfunctiemechanismen ten grondslag kunnen liggen aan stuitligging. Kijkt men medisch gezien naar een stuitligging als een voldongen feit, osteopatisch gezien zijn er meerdere verklaringen voor een stuitgepositioneerde baby. Ook wordt de uitwendige versie gezien als handeling die leidt tot een gedwongen ligging. De procedure an sich kunnen complicaties en disfuncties als gevolg hebben. In de pilot zijn zwangere vrouwen met een kind in stuitligging osteopatisch onderzocht en behandeld. Uit de resultaten blijkt dat osteopathie een positieve bijdrage levert aan het algeheel welbevinden van de zwangere en dat bij vier van de acht zwangeren de stuitligging van het kind verandert. De studie geeft aan dat er een grotere onderzoeksgroep nodig is, gevormd uit een dwarsdoorsnede van de samenleving, om de voordelen van een osteopatische interventie in het geval van stuitligging meer te bevestigen.
Uit het medisch regulier literatuuronderzoek kan worden opgemaakt dat in het geval van stuitligging van het kind in een à terme zwangerschap er voor het jaar 2000 tot sectio werd overgegaan. Na invoering van het protocol uitwendige versie (2002) bij stuitligging van de foetus wordt er in het geval van stuitligging een uitwendige versie (ECV) uitgevoerd. Diverse studies wijzen uit dat een uitwendige versie een relatief veilige methode is om het kind te draaien en dat er daardoor minder sectio’s plaatsvinden. Uit de osteopatische literatuur blijkt dat er diverse disfunctiemechanismen ten grondslag kunnen liggen aan stuitligging. Kijkt men medisch gezien naar een stuitligging als een voldongen feit, osteopatisch gezien zijn er meerdere verklaringen voor een stuitgepositioneerde baby. Ook wordt de uitwendige versie gezien als handeling die leidt tot een gedwongen ligging. De procedure an sich kunnen complicaties en disfuncties als gevolg hebben. In de pilot zijn zwangere vrouwen met een kind in stuitligging osteopatisch onderzocht en behandeld. Uit de resultaten blijkt dat osteopathie een positieve bijdrage levert aan het algeheel welbevinden van de zwangere en dat bij vier van de acht zwangeren de stuitligging van het kind verandert. De studie geeft aan dat er een grotere onderzoeksgroep nodig is, gevormd uit een dwarsdoorsnede van de samenleving, om de voordelen van een osteopatische interventie in het geval van stuitligging meer te bevestigen.
Date Created
Oktober 2013
Type
Praktisch onderzoek + literatuuronderzoek
number of pages
103