Een osteopathische benadering van een patiënt met migraine klachten
Object
Titel
Een osteopathische benadering van een patiënt met migraine klachten
Author(s)
A. Frijters
Abstract
De casestudie gaat over een patient van 23 jaar met migraineklachten. De klachten van meneer zijn begonnen rond zijn zesde levensjaar. De klachten worden meestal voorafgegaan door een aura. Daarnaast heeft hij last van warmtestuwing, benauwdheid en misselijkheid.
Methode:
Het eerste deel van deze casestudie is opgebouwd uit een uitgebreid verslag van de behandelingen die hebben plaatsgevonden. In het tweede deel wordt de klacht hoofdpijn in het kort beschreven. Het derde deel bestaat uit het beschrijven van het sigmoid en de mogelijke relaties van het sigmoid met de structuren die betrokken zijn bij de pathofysiologie van migraine. In het vierde deel worden de andere behandelde structuren beschreven die mogelijk een bijdrage hebben geleverd aan het behaalde resultaat. In het vijfde deel van deze casestudie is een vergelijking te vinden van deze casestudie met andere osteopatische werken op het gebied van migraine. Ten slotte volgt de conclusie waarin er geprobeerd wordt antwoord te geven op deze vragen.
Resultaten:
De patient heeft na het tweede consult geen aanvallen meer gehad. De focus van de behandeling lag voornamelijk op het sigmoid, het oog en os zygomaticum. Deze structuren zouden geleid kunnen hebben tot een vermindering van de migraineklachten.
Conclusies:
Uit de beschrijving van de relaties van het sigmoid met de craniale structuren, lijkt het erop dat het verbeteren van de mobiliteit van het sigmoid door middel van osteopatische technieken via één of meerdere van de beschreven relaties invloed kan hebben op de afname van migraineklachten. Door het organisme genoeg compensatiemogelijkheden te geven, wordt deze minder vatbaar voor bepaalde dreigende prikkels, waardoor wellicht migraineoverlevingsmechanismen niet meer aangesproken hoeft te worden.
Over de pathofysiologie van migraine is nog veel onbekend.
Spanning op het dura mater, oftewel het RTM, zou kunnen leiden tot een verminderde mobiliteit van de craniale botstukken, een verminderde LCS-doorstroming en veneuze drainage van het cranium; allemaal factoren die zouden kunnen zorgen voor een migraineaanval. Hiernaast kan spanning op het RTM zorgen voor prikkeling van het ganglion trigeminale. Dit leidt van tot een veranderde hersenactiviteit en secretie van onder andere serotonine dat ook een rol speelt bij de pathofysiologie van migraine.
Welke structuren de osteopaat moet behandelen kan bij iedere patient verschillend zijn en zal moeten blijken uit het onderzoek en de inhibitietesten die uitgevoerd worden. Dit blijkt ook uit andere osteopatische werken. Hieruit blijkt osteopathie een effectieve behandelmethode bij migraine, maar er is niet bij iedere patient op dezelfde structuren gewerkt.
Methode:
Het eerste deel van deze casestudie is opgebouwd uit een uitgebreid verslag van de behandelingen die hebben plaatsgevonden. In het tweede deel wordt de klacht hoofdpijn in het kort beschreven. Het derde deel bestaat uit het beschrijven van het sigmoid en de mogelijke relaties van het sigmoid met de structuren die betrokken zijn bij de pathofysiologie van migraine. In het vierde deel worden de andere behandelde structuren beschreven die mogelijk een bijdrage hebben geleverd aan het behaalde resultaat. In het vijfde deel van deze casestudie is een vergelijking te vinden van deze casestudie met andere osteopatische werken op het gebied van migraine. Ten slotte volgt de conclusie waarin er geprobeerd wordt antwoord te geven op deze vragen.
Resultaten:
De patient heeft na het tweede consult geen aanvallen meer gehad. De focus van de behandeling lag voornamelijk op het sigmoid, het oog en os zygomaticum. Deze structuren zouden geleid kunnen hebben tot een vermindering van de migraineklachten.
Conclusies:
Uit de beschrijving van de relaties van het sigmoid met de craniale structuren, lijkt het erop dat het verbeteren van de mobiliteit van het sigmoid door middel van osteopatische technieken via één of meerdere van de beschreven relaties invloed kan hebben op de afname van migraineklachten. Door het organisme genoeg compensatiemogelijkheden te geven, wordt deze minder vatbaar voor bepaalde dreigende prikkels, waardoor wellicht migraineoverlevingsmechanismen niet meer aangesproken hoeft te worden.
Over de pathofysiologie van migraine is nog veel onbekend.
Spanning op het dura mater, oftewel het RTM, zou kunnen leiden tot een verminderde mobiliteit van de craniale botstukken, een verminderde LCS-doorstroming en veneuze drainage van het cranium; allemaal factoren die zouden kunnen zorgen voor een migraineaanval. Hiernaast kan spanning op het RTM zorgen voor prikkeling van het ganglion trigeminale. Dit leidt van tot een veranderde hersenactiviteit en secretie van onder andere serotonine dat ook een rol speelt bij de pathofysiologie van migraine.
Welke structuren de osteopaat moet behandelen kan bij iedere patient verschillend zijn en zal moeten blijken uit het onderzoek en de inhibitietesten die uitgevoerd worden. Dit blijkt ook uit andere osteopatische werken. Hieruit blijkt osteopathie een effectieve behandelmethode bij migraine, maar er is niet bij iedere patient op dezelfde structuren gewerkt.
Date Created
Juni 2013
Type
Casestudie
number of pages
66
Keywords
Migraine, hoofdpijn, sigmoid, RTM, os zygomaticum, aura