Casestudie naar Cryptorchisme
Object
Titel
Casestudie naar Cryptorchisme
Author(s)
A. Klücken & M. de Haan
Abstract
"De wetenschappelijke aanleiding voor dit onderzoek was de vraag of een osteopathische interventie invloed heeft op cryptorchisme. In deze studie wordt het verschil aangeven tussen de reguliere en de osteopathische behandeling. De medische publicaties die vanuit verschillende gezichtspunten naar cryptorchisme kijken werden met elkaar vergeleken en geplaatst in een holistisch kader. Met deze casestudie wordt geprobeerd op een ruimere manier naar cryptorchisme te kijken. Dit wil zeggen de artikelen worden als onderdeel van de totaliteit beschouwd en niet als op zichzelf staand.
Wat is cryptorchisme? Cryptorchisme is het ontbreken van één of beide testes in het scrotum, doordat deze niet zijn ingedaald maar in de buikholte of het lieskanaal zijn blijven steken. Er kan ook sprake zijn van een ectopische testis, dit wil zeggen dat de testis niet de normale embryologische weg van indaling volgt. Bij te vroeg geboren jongetjes bedraagt de incidentie van cryptorchisme 15-30%. Bij voldragen jongetjes bedraagt dit percentage 2-3% en na één jaar 0,7% (Fonkalsrud 1996, Moore 1994). Cryptorchisme komt in 75-90% van de gevallen unilateraal en in 10-25% bilateraal voor. De rechter testis is met 55% vaker niet ingedaald dan de linker, namelijk 45%. Bij 4% van de jongetjes met cryptorchisme is er sprake van een anorchie, dit wil zeggen dat de testis 'afwezig' is. Meestal komt dit linkszijdig voor, zodat bij een niet te palperen linker testis aan een anorchie gedacht moet worden.
In deze casestudie wordt de osteopathische behandelmethode vergeleken met een hormonale en/of chirurgische behandeling. Een voordeel van dit onderzoek is dat het resultaat gemakkelijk te objectiveren is. Aangenomen werd dat het duidelijk is of de osteopathische interventie werkt: de bal valt in het zakje of niet.
Reguliere behandeling De reguliere behandeling bestaat uit een hormonale behandeling of een chirurgische behandeling. Zowel chirurgische behandeling via orchidopexie als hormonale therapie met HCG wordt aanbevolen. Er is nog veel discussie over het tijdstip en aard van de behandeling. Zeker is dat nu veel meer kinderen worden geopereerd dan de incidentie van cryptorchisme (0,8%) zou doen verwachten. Dit is vermoedelijk het gevolg van een onduidelijk onderscheid tussen retractiele testis en retentio testis. De eerste categorie behoeft geen behandeling. De testis zullen zich na de puberteit in het scrotum bevinden [Kindergeneeskunde 1990].
Wel is iedereen het erover eens dat een behandeling voor het tweede levensjaar moet plaatsvinden, wil zij het ontstaan van infertiliteit voorkomen. Dit komt doordat er anders een dysplasie ontstaat, die zich uit in een verdikking en collageenvorming van het peritubilaire bindweefsel.
Cryptorchisme wordt in de osteopathische visie niet als een op zichzelf staande dysfunctie bekeken, maar bekeken vanuit de 'totaliteit': de mens is een eenheid. Er wordt zowel pariëtaal, visceraal en craniaal onderzocht. Binnen deze systemen wordt de mobiliteit en motiliteit getest. Volgens Cloet is een dysfunctie een overschrijding van de normale fysiologische grens maar nog binnen de anatomische grens. Dit uit zich in een verlies van mobiliteit of motiliteit of een combinatie hiervan [Cloet et al, 1999]. De gevonden structuren in dysfunctie worden behandeld. Dit betekent dat deze structuren gemobiliseerd worden.
Osteopathisch kunnen meerdere verklaringsmodellen met cryptorchisme in verband gebracht worden. In dit hoofdstuk worden ze een voor een besproken. Ze zijn hypothetisch en niet klinisch getest. Onderstaande verklaringsmodellen zijn slechts denkmodellen en geven weer wat zou kunnen gebeuren. Ze zeggen niets over de daadwerkelijke invloed van de osteopathische interventie op cryptorchisme.
1. Myofasciaal verklaringsmodel 2. Rol van de drukverhoudingen in het lichaam 3. Hormonaal verklaringsmodel 4. Neurologisch verklaringsmodel 5. Craniaal verklaringsmodel 6. Circulatoir verklaringsmodel Onderzoek De positie van de testis wordt bepaald door de ligging te beschrijven waar de testis zich bevindt. Deze kan zich bevinden ter hoogte van de annulus inguïnalis internis. Indien deze zich intra-abdominaal bevindt, wordt de ligging bepaald door een lijn door het midden van de angulus inferior van het sternum en symfysis pubis voor de verticale as en de lijn door beide sias-en voor de horizontale as. Vanaf de onderpool van de testis wordt de afstand bepaald in millimeters vanaf de horizontale as (door beide sias-en). Hierna wordt het aantal millimeters tot aan de lijn van de laterale rand van de testis tot aan de verticale as (sternum-symfysis) gemeten.
Vier jongetjes met cryptorchisme werden behandeld in het Integraal Medisch Centrum te Amsterdam, als onderdeel van onze stage. De jongetjes werden behandeld in de leeftijd tot en met twee en een half jaar. De frequentie van de behandeling is 1 keer in de 3 weken. Voor de eerste behandeling wordt de positie van de testis bepaald. De behandeling stopt als de testis is ingedaald, of indien er na 3 behandelingen geen verandering in de ligging/positie heeft plaatsgevonden. Het doel is de mobiliteit te herstellen, zodat de testis in het scrotum kan dalen.
Bij de behandeling worden de structuren in dysfunctie en ook de (gemobiliseerde) behandelde structuren genoteerd.
Conclusie en aanbevelingen:
Opvallend is dat bij alle vier patiëntjes een aantal overeenkomstige dysfuncties gevonden zijn. Bij vier patiëntjes zijn restricties gevonden ter hoogte van de linker nier, het middelste ureterpunt en het os occipitale. Bij drie van de vier patiëntjes is er een mobiliteitsverlies van het sacrum en het pelvisch diafragma vastgesteld. Bij twee van de patiëntjes werd er een restrictie gevonden van C1. Bestaat er een verband tussen de gevonden dysfuncties en de cryptorche testis?
Zoals gebleken is bij het onderzoek van patiënt twee en drie is er onenigheid over het wel of niet ingedaald zijn van de testis. Twee van de vier patiëntjes zijn uiteindelijk geopereerd, nadat eerder een indaling is geconstateerd. Wanneer is er sprake van een bevredigend resultaat? Is een manueel vastgestelde testis in het scrotum een betrouwbare parameter? De verschillende gezichtspunten (regulier en osteopathisch) op het onderwerp cryptorchisme zijn met elkaar vergeleken. Is het zinvol om naast de hormonale en chirurgische behandelmethoden een alternatief te hebben? Wat is de invloed van de osteopathische behandeling op cryptorchisme? Zoals vermeld in hoofdstuk drie zeggen de verklaringsmodellen niets over de daadwerkelijke invloed van osteopathie op cryptorchisme. Wat is het nut van de verklaringsmodellen? Is dit het bewijzen van het eigen onderzoek? Bij de bovenstaande modellen zijn onder andere omgevingsfactoren weggelaten. Is dit gerechtvaardigd? De verklaringsmodellen worden uit de totaliteit gehaald en in hokjes ingedeeld. Wordt hier hetzelfde gedaan als in de reguliere geneeskunde? "
Wat is cryptorchisme? Cryptorchisme is het ontbreken van één of beide testes in het scrotum, doordat deze niet zijn ingedaald maar in de buikholte of het lieskanaal zijn blijven steken. Er kan ook sprake zijn van een ectopische testis, dit wil zeggen dat de testis niet de normale embryologische weg van indaling volgt. Bij te vroeg geboren jongetjes bedraagt de incidentie van cryptorchisme 15-30%. Bij voldragen jongetjes bedraagt dit percentage 2-3% en na één jaar 0,7% (Fonkalsrud 1996, Moore 1994). Cryptorchisme komt in 75-90% van de gevallen unilateraal en in 10-25% bilateraal voor. De rechter testis is met 55% vaker niet ingedaald dan de linker, namelijk 45%. Bij 4% van de jongetjes met cryptorchisme is er sprake van een anorchie, dit wil zeggen dat de testis 'afwezig' is. Meestal komt dit linkszijdig voor, zodat bij een niet te palperen linker testis aan een anorchie gedacht moet worden.
In deze casestudie wordt de osteopathische behandelmethode vergeleken met een hormonale en/of chirurgische behandeling. Een voordeel van dit onderzoek is dat het resultaat gemakkelijk te objectiveren is. Aangenomen werd dat het duidelijk is of de osteopathische interventie werkt: de bal valt in het zakje of niet.
Reguliere behandeling De reguliere behandeling bestaat uit een hormonale behandeling of een chirurgische behandeling. Zowel chirurgische behandeling via orchidopexie als hormonale therapie met HCG wordt aanbevolen. Er is nog veel discussie over het tijdstip en aard van de behandeling. Zeker is dat nu veel meer kinderen worden geopereerd dan de incidentie van cryptorchisme (0,8%) zou doen verwachten. Dit is vermoedelijk het gevolg van een onduidelijk onderscheid tussen retractiele testis en retentio testis. De eerste categorie behoeft geen behandeling. De testis zullen zich na de puberteit in het scrotum bevinden [Kindergeneeskunde 1990].
Wel is iedereen het erover eens dat een behandeling voor het tweede levensjaar moet plaatsvinden, wil zij het ontstaan van infertiliteit voorkomen. Dit komt doordat er anders een dysplasie ontstaat, die zich uit in een verdikking en collageenvorming van het peritubilaire bindweefsel.
Cryptorchisme wordt in de osteopathische visie niet als een op zichzelf staande dysfunctie bekeken, maar bekeken vanuit de 'totaliteit': de mens is een eenheid. Er wordt zowel pariëtaal, visceraal en craniaal onderzocht. Binnen deze systemen wordt de mobiliteit en motiliteit getest. Volgens Cloet is een dysfunctie een overschrijding van de normale fysiologische grens maar nog binnen de anatomische grens. Dit uit zich in een verlies van mobiliteit of motiliteit of een combinatie hiervan [Cloet et al, 1999]. De gevonden structuren in dysfunctie worden behandeld. Dit betekent dat deze structuren gemobiliseerd worden.
Osteopathisch kunnen meerdere verklaringsmodellen met cryptorchisme in verband gebracht worden. In dit hoofdstuk worden ze een voor een besproken. Ze zijn hypothetisch en niet klinisch getest. Onderstaande verklaringsmodellen zijn slechts denkmodellen en geven weer wat zou kunnen gebeuren. Ze zeggen niets over de daadwerkelijke invloed van de osteopathische interventie op cryptorchisme.
1. Myofasciaal verklaringsmodel 2. Rol van de drukverhoudingen in het lichaam 3. Hormonaal verklaringsmodel 4. Neurologisch verklaringsmodel 5. Craniaal verklaringsmodel 6. Circulatoir verklaringsmodel Onderzoek De positie van de testis wordt bepaald door de ligging te beschrijven waar de testis zich bevindt. Deze kan zich bevinden ter hoogte van de annulus inguïnalis internis. Indien deze zich intra-abdominaal bevindt, wordt de ligging bepaald door een lijn door het midden van de angulus inferior van het sternum en symfysis pubis voor de verticale as en de lijn door beide sias-en voor de horizontale as. Vanaf de onderpool van de testis wordt de afstand bepaald in millimeters vanaf de horizontale as (door beide sias-en). Hierna wordt het aantal millimeters tot aan de lijn van de laterale rand van de testis tot aan de verticale as (sternum-symfysis) gemeten.
Vier jongetjes met cryptorchisme werden behandeld in het Integraal Medisch Centrum te Amsterdam, als onderdeel van onze stage. De jongetjes werden behandeld in de leeftijd tot en met twee en een half jaar. De frequentie van de behandeling is 1 keer in de 3 weken. Voor de eerste behandeling wordt de positie van de testis bepaald. De behandeling stopt als de testis is ingedaald, of indien er na 3 behandelingen geen verandering in de ligging/positie heeft plaatsgevonden. Het doel is de mobiliteit te herstellen, zodat de testis in het scrotum kan dalen.
Bij de behandeling worden de structuren in dysfunctie en ook de (gemobiliseerde) behandelde structuren genoteerd.
Conclusie en aanbevelingen:
Opvallend is dat bij alle vier patiëntjes een aantal overeenkomstige dysfuncties gevonden zijn. Bij vier patiëntjes zijn restricties gevonden ter hoogte van de linker nier, het middelste ureterpunt en het os occipitale. Bij drie van de vier patiëntjes is er een mobiliteitsverlies van het sacrum en het pelvisch diafragma vastgesteld. Bij twee van de patiëntjes werd er een restrictie gevonden van C1. Bestaat er een verband tussen de gevonden dysfuncties en de cryptorche testis?
Zoals gebleken is bij het onderzoek van patiënt twee en drie is er onenigheid over het wel of niet ingedaald zijn van de testis. Twee van de vier patiëntjes zijn uiteindelijk geopereerd, nadat eerder een indaling is geconstateerd. Wanneer is er sprake van een bevredigend resultaat? Is een manueel vastgestelde testis in het scrotum een betrouwbare parameter? De verschillende gezichtspunten (regulier en osteopathisch) op het onderwerp cryptorchisme zijn met elkaar vergeleken. Is het zinvol om naast de hormonale en chirurgische behandelmethoden een alternatief te hebben? Wat is de invloed van de osteopathische behandeling op cryptorchisme? Zoals vermeld in hoofdstuk drie zeggen de verklaringsmodellen niets over de daadwerkelijke invloed van osteopathie op cryptorchisme. Wat is het nut van de verklaringsmodellen? Is dit het bewijzen van het eigen onderzoek? Bij de bovenstaande modellen zijn onder andere omgevingsfactoren weggelaten. Is dit gerechtvaardigd? De verklaringsmodellen worden uit de totaliteit gehaald en in hokjes ingedeeld. Wordt hier hetzelfde gedaan als in de reguliere geneeskunde? "
Date Created
Januari 2004
Type
Casestudie
number of pages
35
Keywords
Cryptorchisme, indaling testis, gynaecologie, kindergeneeskunde, mannelijk urogenitaal apparaat, orchidopexie, drukverhoudingen, hormonen, pelvisch diafragma, os occipitale, C1, os sacrum, linker nier, middelste ureterpunt