Onderzoek naar innovatie van de didactiek voor de opleiding Osteopathie aan het College voor Integrale Geneeswijzen te Amsterdam
Object
Titel
Onderzoek naar innovatie van de didactiek voor de opleiding Osteopathie aan het College voor Integrale Geneeswijzen te Amsterdam
Author(s)
S. Ketelings
E. Rosmolen
E. Rosmolen
Abstract
Deze afstudeeropdracht is geschreven naar aanleiding van de wens om de ontwikkeling van de didactische vaardigheden van docenten binnen de opleiding osteopathie aan het College voor
Integrale Geneeswijzen (CIG) een nieuwe impuls te geven. Momenteel overheerst over het algemeen een frontale lesvorm, terwijl wetenschappelijk onderzoek uitwijst dat gevarieerde
didactiek effectiever is en er vanuit de studenten binnen de opleiding een grote vraag is naar actieve werkvormen.
Deel A van deze afstudeeropdracht behandelt het theoretisch kader met onderwijskundige theorieën gericht op studentgericht onderwijs. Deel B bevat een praktische uitwerking van vijftien
lessen met didactische hulpmiddelen ter inspiratie voor de docenten osteopathie binnen het CIG. Hoofdstuk 2 beschrijft kort de geschiedenis van de didactiek. Moderne didactiek legt de nadruk op actief leren, samenwerking en digitalisering. In hoofdstuk 3 wordt er ingegaan op de wetenschap achter leren en worden de kenmerken van didactiek in het hoger beroepsonderwijs besproken. Volwassen studenten leren namelijk beter wanneer onderwijs aansluit bij hun praktijkervaring en
motivatie. Tot slot worden er in dit hoofdstuk praktische tips gegeven voor docenten, zoals het activeren van voorkennis en het stellen van hoge verwachtingen. Hoofdstuk 4 bespreekt verschillende instructiemethodieken binnen het onderwijs. Afhankelijk van leerdoel, doelgroep en context kunnen docenten kiezen uit diverse strategieën. Generatief leren stimuleert studenten om actief kennis te creëren via strategieën als samenvatten, tekenen en uitleggen. Zelfgestuurd leren benadrukt de autonomie van de student. Het is een proces waarbij de
lerende zelf de regie neemt over zijn of haar leerproces. In de andragogiek staat het leerproces van volwassenen centraal. Directe instructie, en de vernieuwde vorm Expliciete Directe Instructie (EDI), blijkt een zeer effectieve lesvorm. EDI combineert structuur, duidelijkheid en differentiatie, wat het geschikt maakt voor het hbo en praktijkgericht onderwijs. Daarnaast wordt coöperatief leren uitgelegd aan de hand van het GIPS-model van Kagan. Blended learning combineert online en
klassikaal onderwijs, waarbij technologie wordt gebruikt om individuele leertempo’s te ondersteunen en klassikale interactie te verdiepen. Verder wordt de taxonomie van Bloom besproken, die leerdoelen categoriseert van eenvoudige kennisreproductie tot complexe vaardigheden als analyseren en creëren, wat helpt bij lesontwerp en toetsing. Tot slot wordt er in dit hoofdstuk ingegaan op bewegend leren. Fysieke activiteit blijkt niet alleen goed voor de gezondheid, maar draagt ook bij aan cognitieve functies.
Hoofdstuk 5 gaat over differentiëren. Differentiatie in het onderwijs betekent het aanpassen van instructie, inhoud en leeractiviteiten aan de diverse behoeften, niveaus en interesses van studenten. Essentiële voorwaarden zijn een leerlinggerichte houding, veilig leerklimaat, duidelijke structuur en een goede analyse van de student. Differentiatie kan plaatsvinden via instructie, leerstijlen of specifieke behoeften.
Het volgende hoofdstuk bespreekt de impact van digitale leervormen en geeft informatie en tips over AI in het hoger onderwijs. Ook de ethische uitdagingen en komen hierin ter sprake. Hoofdstuk 7 bespreekt de resultaten van de vragenlijst, waarna de resultaten worden geïnterpreteerd in de discussie en wordt kritisch gekeken naar de geschreven thesis. Als laatste is een hoofdstuk toegevoegd over eventuele aanpassingen in het opleidingscurriculum om te voldoen aan kwalificatie voor NLQF niveau 7.
Integrale Geneeswijzen (CIG) een nieuwe impuls te geven. Momenteel overheerst over het algemeen een frontale lesvorm, terwijl wetenschappelijk onderzoek uitwijst dat gevarieerde
didactiek effectiever is en er vanuit de studenten binnen de opleiding een grote vraag is naar actieve werkvormen.
Deel A van deze afstudeeropdracht behandelt het theoretisch kader met onderwijskundige theorieën gericht op studentgericht onderwijs. Deel B bevat een praktische uitwerking van vijftien
lessen met didactische hulpmiddelen ter inspiratie voor de docenten osteopathie binnen het CIG. Hoofdstuk 2 beschrijft kort de geschiedenis van de didactiek. Moderne didactiek legt de nadruk op actief leren, samenwerking en digitalisering. In hoofdstuk 3 wordt er ingegaan op de wetenschap achter leren en worden de kenmerken van didactiek in het hoger beroepsonderwijs besproken. Volwassen studenten leren namelijk beter wanneer onderwijs aansluit bij hun praktijkervaring en
motivatie. Tot slot worden er in dit hoofdstuk praktische tips gegeven voor docenten, zoals het activeren van voorkennis en het stellen van hoge verwachtingen. Hoofdstuk 4 bespreekt verschillende instructiemethodieken binnen het onderwijs. Afhankelijk van leerdoel, doelgroep en context kunnen docenten kiezen uit diverse strategieën. Generatief leren stimuleert studenten om actief kennis te creëren via strategieën als samenvatten, tekenen en uitleggen. Zelfgestuurd leren benadrukt de autonomie van de student. Het is een proces waarbij de
lerende zelf de regie neemt over zijn of haar leerproces. In de andragogiek staat het leerproces van volwassenen centraal. Directe instructie, en de vernieuwde vorm Expliciete Directe Instructie (EDI), blijkt een zeer effectieve lesvorm. EDI combineert structuur, duidelijkheid en differentiatie, wat het geschikt maakt voor het hbo en praktijkgericht onderwijs. Daarnaast wordt coöperatief leren uitgelegd aan de hand van het GIPS-model van Kagan. Blended learning combineert online en
klassikaal onderwijs, waarbij technologie wordt gebruikt om individuele leertempo’s te ondersteunen en klassikale interactie te verdiepen. Verder wordt de taxonomie van Bloom besproken, die leerdoelen categoriseert van eenvoudige kennisreproductie tot complexe vaardigheden als analyseren en creëren, wat helpt bij lesontwerp en toetsing. Tot slot wordt er in dit hoofdstuk ingegaan op bewegend leren. Fysieke activiteit blijkt niet alleen goed voor de gezondheid, maar draagt ook bij aan cognitieve functies.
Hoofdstuk 5 gaat over differentiëren. Differentiatie in het onderwijs betekent het aanpassen van instructie, inhoud en leeractiviteiten aan de diverse behoeften, niveaus en interesses van studenten. Essentiële voorwaarden zijn een leerlinggerichte houding, veilig leerklimaat, duidelijke structuur en een goede analyse van de student. Differentiatie kan plaatsvinden via instructie, leerstijlen of specifieke behoeften.
Het volgende hoofdstuk bespreekt de impact van digitale leervormen en geeft informatie en tips over AI in het hoger onderwijs. Ook de ethische uitdagingen en komen hierin ter sprake. Hoofdstuk 7 bespreekt de resultaten van de vragenlijst, waarna de resultaten worden geïnterpreteerd in de discussie en wordt kritisch gekeken naar de geschreven thesis. Als laatste is een hoofdstuk toegevoegd over eventuele aanpassingen in het opleidingscurriculum om te voldoen aan kwalificatie voor NLQF niveau 7.
Date Created
Juni 2025
Type
Afstudeeropdracht Research Plan CIG
number of pages
72
Keywords
Didactiek, lesvormen, onderwijs, hulpmiddelen, methodiek, differentiatie