Casestudie over de relatie tussen het sigmoid en lage rugpijn met uitstralende pijnklachten
Object
Titel
Casestudie over de relatie tussen het sigmoid en lage rugpijn met uitstralende pijnklachten
Author(s)
M.A.R. Pallat
Abstract
"Onderwerp
De behandeling van het sigmoïd van de in deze casestudie beschrevenpatiënte resulteerde in een afname van de uitstralende
pijn vanuit de rug. Als gevolg van het genoemde effect stond bij
het schrijven van deze casestudie de volgende vraag centraal:
Wat zijn de mogelijke invloeden van osteopatische behandeling
op onderrugpijn en uitstralende pijn?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden heeft de auteur de volgendedeelvragen geformuleerd:
• Hoe wordt onderrugpijn c.q. uitstralende pijn in recente
medische literatuur beschreven?
• Wat zijn mogelijke oorzaken van onderrugpijn?
• Welke relaties bestaan er tussen het lendenwervelkolom en
het sigmoïd?
Methode
Deze casestudie is als volgt opgebouwd: in hoofdstuk 2 wordt de
casus beschreven, evenals de reguliere diagnostiek en behandeling
van de rugklachten en overige klachten van patiënte. Hoofdstuk
3 geeft de consulten schematisch weer. Tevens wordt de
werkwijze toegelicht. Hoofdstuk 4 beschrijft de anatomie van het
lendenwervelkolom. Aangezien de patiënte zich presenteerde
met lage rugpijn en uitstralende pijn in het been volgt in hoofdstuk
5 een beknopte weergave van een selectie uit recente literatuur
die betrekking heeft op lage rugpijn en radiculaire problematiek.
In hoofdstuk 6 worden de lumbale wervelkolom en het
abdomen beschreven vanuit de embryologische, de vasculaire,
myofasciale, neurologische, anatomische en fysiologische relatie.
Hoofdstuk 7 bevat de conclusies, evenals een antwoord op de
vraagstelling en wordt gevolgd door hoofdstuk 8 met daarin een
nabeschouwing op de diagnostiek en behandeling.
Conclusies
De behandeling van hetmeso-sigmoïd heeft een gunstige invloed
op de dysfuncties in het gebied van de viscera gehad. Daardoor
kan het spanningsveld verminderd zijn wat vrijheid geeft in het
gebied van de plexus sacralis, de lumbale wervelkolom en de
vascularisatie van zowel sigmoïd als de LWK. Door veno-lymfatische
technieken op de wervelkolom toe te passen is getracht
om de vasculaire afvoer te bevorderen en het bindweefsel
daardoor te ontlasten. Het is aannemelijk dat deze samen met
de behandeling van het sigmoïd een positieve invloed op de
klachten heeft gehad.
Laten we kijken naar de conclusies van de literatuurstudie over
lage rugpijn en radiculaire problematiek en die verbinden met de
casus: de patiënte heeft normale neurologische bevindingen wat
een compressie van de zenuwwortels uitsluit. Ook een radiculaire
problematiek zoals ischaemie of oedeem ter hoogte van de wortels
is uit te sluiten daar deze tot uitvalsverschijnselen zouden
leiden. De nucleus is naar buiten getreden en een scheur van de
annulusvezelsis daarmee een feit. Irritatie van de sinuvertebrale
vezels van de discus en het LLP is zeer waarschijnlijk en dit geeft
in het algemeen pijn in lage rug met uitstralingen, zoals in de casus.
Of een sequestratie van discusmateriaal in de epidurale
ruimte bestaat is niet bekend. Er kunnen dus geen uitspraken
gedaan worden over een eventuele chemische radiculopathie of irritatie vande durale mouw. De sterke pijnklachten zijn erg afgenomen nahet derde consult waarin het meso-sigmoïd werd behandeld.
Wanneer een patiënt bepaalde klachten heeft, waarvan klinisch
onderzoek ernstige letsels uitsluit, is het de vraag of het wel nodig
is om te weten of er bijvoorbeeld al of niet sprake is van discogene
pijn of chemische radiculopathie. Voor ons in de osteopathie
speelt dat geen rol. Het onderzoek zal uitwijzen hoe dit
het best behandeld kan worden. Aan de hand van een differentiaaldiagnostischeanalyse kan het nodig zijn om klinisch onderzoek te latenverrichten om eventuele contra-indicaties te kunnen bepalen.
Osteopathisch onderzoek en behandeling gaat uit van het zelfherstellendvermogen van het organisme als een van de pijlers
van haar filosofie. Dit vermogen wordt in direct verband gezien
met de dynamiek van het bindweefsel en de onvoorstelbaar complexeaansturing van de even talrijke processen. Door manuele
onderzoeken, testen en behandelingen kan de osteopathie de dynamiekvan dit bindweefsel en daarmee zelfgenezing stimuleren.Osteopathie kan zo een kostenverantwoorde bijdrage leverenaan het verhelpen van chronische rugklachten in de bevolking."
De behandeling van het sigmoïd van de in deze casestudie beschrevenpatiënte resulteerde in een afname van de uitstralende
pijn vanuit de rug. Als gevolg van het genoemde effect stond bij
het schrijven van deze casestudie de volgende vraag centraal:
Wat zijn de mogelijke invloeden van osteopatische behandeling
op onderrugpijn en uitstralende pijn?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden heeft de auteur de volgendedeelvragen geformuleerd:
• Hoe wordt onderrugpijn c.q. uitstralende pijn in recente
medische literatuur beschreven?
• Wat zijn mogelijke oorzaken van onderrugpijn?
• Welke relaties bestaan er tussen het lendenwervelkolom en
het sigmoïd?
Methode
Deze casestudie is als volgt opgebouwd: in hoofdstuk 2 wordt de
casus beschreven, evenals de reguliere diagnostiek en behandeling
van de rugklachten en overige klachten van patiënte. Hoofdstuk
3 geeft de consulten schematisch weer. Tevens wordt de
werkwijze toegelicht. Hoofdstuk 4 beschrijft de anatomie van het
lendenwervelkolom. Aangezien de patiënte zich presenteerde
met lage rugpijn en uitstralende pijn in het been volgt in hoofdstuk
5 een beknopte weergave van een selectie uit recente literatuur
die betrekking heeft op lage rugpijn en radiculaire problematiek.
In hoofdstuk 6 worden de lumbale wervelkolom en het
abdomen beschreven vanuit de embryologische, de vasculaire,
myofasciale, neurologische, anatomische en fysiologische relatie.
Hoofdstuk 7 bevat de conclusies, evenals een antwoord op de
vraagstelling en wordt gevolgd door hoofdstuk 8 met daarin een
nabeschouwing op de diagnostiek en behandeling.
Conclusies
De behandeling van hetmeso-sigmoïd heeft een gunstige invloed
op de dysfuncties in het gebied van de viscera gehad. Daardoor
kan het spanningsveld verminderd zijn wat vrijheid geeft in het
gebied van de plexus sacralis, de lumbale wervelkolom en de
vascularisatie van zowel sigmoïd als de LWK. Door veno-lymfatische
technieken op de wervelkolom toe te passen is getracht
om de vasculaire afvoer te bevorderen en het bindweefsel
daardoor te ontlasten. Het is aannemelijk dat deze samen met
de behandeling van het sigmoïd een positieve invloed op de
klachten heeft gehad.
Laten we kijken naar de conclusies van de literatuurstudie over
lage rugpijn en radiculaire problematiek en die verbinden met de
casus: de patiënte heeft normale neurologische bevindingen wat
een compressie van de zenuwwortels uitsluit. Ook een radiculaire
problematiek zoals ischaemie of oedeem ter hoogte van de wortels
is uit te sluiten daar deze tot uitvalsverschijnselen zouden
leiden. De nucleus is naar buiten getreden en een scheur van de
annulusvezelsis daarmee een feit. Irritatie van de sinuvertebrale
vezels van de discus en het LLP is zeer waarschijnlijk en dit geeft
in het algemeen pijn in lage rug met uitstralingen, zoals in de casus.
Of een sequestratie van discusmateriaal in de epidurale
ruimte bestaat is niet bekend. Er kunnen dus geen uitspraken
gedaan worden over een eventuele chemische radiculopathie of irritatie vande durale mouw. De sterke pijnklachten zijn erg afgenomen nahet derde consult waarin het meso-sigmoïd werd behandeld.
Wanneer een patiënt bepaalde klachten heeft, waarvan klinisch
onderzoek ernstige letsels uitsluit, is het de vraag of het wel nodig
is om te weten of er bijvoorbeeld al of niet sprake is van discogene
pijn of chemische radiculopathie. Voor ons in de osteopathie
speelt dat geen rol. Het onderzoek zal uitwijzen hoe dit
het best behandeld kan worden. Aan de hand van een differentiaaldiagnostischeanalyse kan het nodig zijn om klinisch onderzoek te latenverrichten om eventuele contra-indicaties te kunnen bepalen.
Osteopathisch onderzoek en behandeling gaat uit van het zelfherstellendvermogen van het organisme als een van de pijlers
van haar filosofie. Dit vermogen wordt in direct verband gezien
met de dynamiek van het bindweefsel en de onvoorstelbaar complexeaansturing van de even talrijke processen. Door manuele
onderzoeken, testen en behandelingen kan de osteopathie de dynamiekvan dit bindweefsel en daarmee zelfgenezing stimuleren.Osteopathie kan zo een kostenverantwoorde bijdrage leverenaan het verhelpen van chronische rugklachten in de bevolking."
Date Created
December 2010
Type
Casestudie
number of pages
44
Keywords
HNP, hernia, lage rugpijn, discus intervertebralis, LWK, uitstraling, irradiatie, nucleus pulposus, LBP, annulusfibrosus